Road to WRTC 2018 (5. dio)
Iako je prošlo nekoliko mjeseci, tek danas primjetih da sam nekako propustio da završim ovu priču o našem učešću na WRTC 2018. Razlog je vjerovatno puno drugih zanimljivih aktivnosti koje su se dešavale, od gostovanja mladih radio-amatera u sklopu IARU YOTA YCP programa, pa do gostovanja našem gostovanju u Estoniji tokom CQWW SSB 2018 o kojem tek namjeravam da napišem poseban tekst, pogotovo jer ćemo i sledeće sedmice ponovo biti gosti čuvenoj takmičarskoj ekipi ES9C.
T +1 (završna ceremonija)
Dan poslije samog takmičenja rezervisan je za cijelodnevno druženje među takmičarima, sabiranje utisaka i na kraju same ceremonije na kojoj se tradicionalno vrši najava domaćina za WRTC 2022.
I ovog dana poseban utisak na mene bio je momenat kada smo kompletan set HF filtera domaće proizvodnje uručili našim prijateljima iz Brazila, tačnije sa ostrva Fernando de Noronha na kojem se nalazi takmičarska stanica PY0F. Trenutak je iskorišten i za kratko usputno druženje iz kojeg niko nije otišao praznih ruku jer je na kraju svako imao po neki poklon iz Crne Gore.
Ni ovaj momenat nije mogao da prođe bez nekog gafa našeg druga K9PG i njegou interpretaciju čuvenog #FoundInMyCar
Naravno, ovaj vikend je bilo i mnogo onih koji su gostovanje iskoristili za prikupljanje autograma, upoznavanje sa poznatim radio-amaterima, a na kraju i za zajedničko druženje u uvijek dobroj atmosferi u kojoj nikada ne fali dobrih anegdota ili zanimljivih radio-amaterskih priča i dogodovština.
Na kraju dana, došla je na red i ceremonija proglašenja generalnog pobjednika, pobjednika u određenim kategorijama kao i najava za sledeći WRTC 2022. godine koji je sada i zvanično dodijeljen Italiji što je nekako i bilo očekivano obzirom da su proteklih mjeseci važili za najozbiljnijeg kandidata za narednog domaćina.
T +2…3 (road to home)
Naredna dva dana, iako rezervisana za povratak kući i put od preko 1600km, iskorišten je i za usputni odmor i obilazak jednog od zaista predivnih prirodnih predjela Hrvatske – Kordun, gdje smo prenoćili, a naredni dan i uživali u predivnoj prirodi i okolini malog gradića Vojnić nadomak granice sa Bosnom i Hercegovinom.
Ostatak puta je protekao u pozitivnoj atmosferi i zaista ugodnoj vožnji Hrvatskom obalom, rezimiranjem svega što se događalo prethodnih dana, i odlučnim stavom da se za četiri gorine ponovo vratimo na ovo takmičenje koje okuplja vrhunske takmičare u radio-amaterskom sportu.
Veliku zahvalnost dugujem cijelom našem timu: Ranku, Ivu, Nikoli i Dragiši, i nadam se da ćemo se u istom, ili možda i proširenom sastavu, sledeće godine u isto vrijeme zaputiti ka Italiji i sa mnogo boljim rezultatom vratiti kući.
Toliko od mene za sada, i do neke naredne ekspedicije…
73 de 4O9TTT
Marko
